Wie is de moeder achter die lens?

Mijn dagen bestaan uit werken, zorgen, knuffelen, rennen, plannen, en soms simpelweg overleven. Oh en sporten tegenwoordig, maar ik moet iets om mijn liefde voor eten te compenseren. Maar ergens in die heerlijke, chaotische mix ontdekte ik mijn passie: fotografie.

​

Ik ga je niet vertellen dat ik al fotografeerde voordat ik kon lopen. Dat ik als klein meisje al in de weer was met camera's. Integendeel: fotografie begon voor mij gewoon als een spontane hobby naast mijn fulltime kantoorbaan (die ik trouwens nog steeds met plezier doe). Het begon bij het fotograferen van mijn eigen kinderen. Kleine momenten die in alle hectiek van werk, gezin, huishouden en sociale drukte zo snel voorbijvliegen. Als moeder leerde ik hoe waardevol een foto kan zijn: een korte pauze in de tijd, een stukje van “nu” dat nooit meer terugkomt. Maar wat ooit begon als een uitlaatklep, groeide al snel uit tot een liefde en uiteindelijk tot mijn eigen bedrijf.​

​

Wat ik het mooiste vind? Dat elk kind en elke shoot anders is. Ik hou ervan om niet alleen de glimlach te vangen, maar ook de ondeugende blik, de verlegenheid, de knuffel of juist de uitbundige lach. Pure, échte momenten, zoals ze écht zijn.

 

Mijn shoots voelen een beetje als een bezoekje bij vrienden (al zeg ik het zelf): relaxed, gezellig en zonder gedoe. Geen geforceerde glimlachen of perfecte poses, we gaan gewoon mee met de flow (en soms met de buien van je kind). Ik werk alleen met daglicht, omdat dat alles mooier maakt. En als je mijn foto’s bekijkt, zie je het meteen: ik heb een zwak voor ogen. "They never lie"..

​